dinsdag 18 augustus 2009

Eerder, in mijn voorwoord, beschreef ik mijn tegenstrijdig relatie met de technologische ontwikkelingen. Regelmatig heb ik periodes waarin ik mijn tv uitlaat, geen minuut op het internet spendeer en mn telefoon een poosje uitzet.
Sinds de komst van een nieuw apparaatje heb ik met name dat laatste toch echt afgezworen. Ik had nooit gedacht ooit zo diep te zakken. Maar:

It's a fact

Mijn leven is niet meer het zelfde sinds de komst van de Iphone. Een Iphone noem je ook geen telefoon. Je zegt niet: 'nog even mn telefoon pakken'. Nee, dat is denigrerend. In deze case zeg je: 'nog even mn Iphone pakken'.
'O, mn Iphone gaat'
'O, de batterij van mn Iphone is leeg'

Ja. Triest.

Wanneer ik sóchtends mijn huis uitga check minstens 2 keer of ik hem wel bij me heb. Wat kan het mij schelen dat ik mn lunch niet bij me heb, portemonnee of sleutel van de zaak. Nee, die Iphone, dat is belangrijk.
Voor wanneer ik er later op het werk achter kom, dat ik hem om een duistere reden toch niet bij me heb wordt het noodplan in werking gezet.

Ik bel mijn eerst volgende afspraak af, kan me niet schelen wie het is, installeer lieftallige assistent achter pc/telefoon, laat hem(inclusief hoog stemmetje) doen alsof hij mij is, en fiets met een snelheid waar een kruisraket jaloers op zou zijn, richting thuisbasis.

Als ik hem daar dan zie liggen op mijn nachtkastje, moet eerst alles gecheckt worden.
Smsjes? telefoontjes, message op myspace? facebook? Twitter?!?
En voor de zekerheid ook even snel de Telegraaf app.
Je weet tenslotte nooit of er in de tussentijd misschien ergens een gifgas alarm is afgegeven, waardoor ik natuurlijk onmogelijk nog naar mn werk kan. Indien nodig kan ik in zo'n geval meteen mn baas bellen. Met mn Iphone.
Zo zie je maar: als je geen Iphone had gehad, had je geen telegraaf app gehad, en was je nu een gruwelijk dood gestorven in die gifgas wolk. JA! Denk daar maar eens over na!


Vrijdag had ik voor het eerst een "- help mijn Iphone ligt thuis en ik ben hier en ik kan onmogelijk terug-" momentje:
Had een feestje thuis gehad toen we besloten toch nog maar even naar de plaatselijke "discotheek" te gaan.
Daar aangekomen kom ik tot de schokkende ontdekking.
En ik kan onmogelijk terug naar huis: het is 5 voor 1 en om 1uur sluiten de deuren.
En fietsen met de snelheid van een kruisraket zat er door nodige versnaperingen echt even niet in.
Ik moest het accepteren. De daarop volgende 3 uur zal ik zonder Iphone moeten doorbrengen.

Nou daar sta je dan. Geen idee van wat er allemaal gebeurt in de wereld.
En het ergst van alles: geen twitter.
Gek genoeg vind ik het namelijk ontzettend interessant als 1 van mijn volgers laat weten dat hij een sigaret aan het roken is in de achtertuin, of in de rij staat voor 1 of andere boeiende club, of opgesloten zit in de wc op een random verjaardag. Ja, dat mis ik nu dus allemaal!
Een direct gevolg van mijn Iphone verslaving is dus een Twitter verslaving, zo ondervind ik op deze avond.

Bij het verlaten van de "discotheek" steek ik voor de zekerheid eerst even mn neus buiten de deur. Echt geen gifgas? Misschien is het wel geurloos..
Ik ben mijn leven niet meer zeker als ik mn Iphone niet dicht bij me heb.
Buiten het gifgas verhaal, heeft de Iphone mij al uit meerdere benarde situatie gered.

Zo moest ik tijdens een avondje aan het meertje opeens ontzettend naar de WC. Naar dat enge donkere WC gebouwtje.
Daar bij die dichte struiken.
Dus gebruik ik mijn Iphone zaklamp om mij te begeleiden naar het toilet.
Moet je je voorstellen, zonder dat licht had ik misschien wel mn nek gebroken over een boomstronk. Of zo, pardoes, tegen de WC deur aangelopen. Neus gebroken.

En die keer dat ik op een avond prompt verloren midden in Leiden stond, op zoek naar het nieuwe huis van een vriend. Mooi dat ik met google maps op de Iphone de weg kon vinden. Voor het zelfde geldt, was ik ergens een verkeerd steegje ingelopen en overvallen door een paar enge Leidse studenten. Of had ik nu nog daar ergens rondgelopen, eenzaam, hongerige, uitgemergeld. Ja, daar had je niet over nagedacht he!

En zo zijn er nog talloze situaties waarin mijn leven heb te danken aan dat apparaat.

Bij deze pak ik meteen de kans om mijn excuus aan te bieden voor die momenten dat ik meer aandacht lijk te hebben voor de laatste updates op twitter, of breaking news op nu.nl , daar voor jou.
Sorry.

Je moet maar zo denken: Misschien red ik op een dag nog wel eens je leven, door mijn Iphone.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten